قال رسول الله -صلى الله عليه وآله -السماجد انوار الله مساجد انوار الهى است . (مستدرك الوسائل ، ج 3، ص 447).

- دليل عشق مؤ من به مسجد

قال رسول الله -صلى الله عليه وآله -من احب الله فليحبنى و من احبنى فليحب عترتى انى تارك فيكم الثقلين : كتاب الله و عترتى و من احب عترتى فليحب القرآن و من احب القرآن فليحب المساجد فانها افنيه الله و ابنيته اذن فى رفعها و بارك فيها، ميمونة ، ميمون اهلها، مزينة مزين اهلها، محفوظة اهلها هم فى صلاتهم و الله فى حوائجهم هم فى مساجدهم والله من ورائهم كسى كه خداوند متعال را دوست بدارد، بايستى مرا نيز دوست و هر كه مرا دوست داشت بايد خاندان مرا نيز دوست بدارد من در ميان شما دو چيز گرانقدر: كتاب خدا و خاندانم را به جاى گذاشته ام هركس كه عترتم رادوست داشته باشد، بايستى قرآن را نيز دوست داشته باشد دوستدار قرآن مى بايستى دوستدار مساجد هم باشد؛ چرا كه مساجد، محضر و خانه هاى خداوند است كه خودش فرمان به برپايى آنها داده و آنها را مبارك گردانيده است مساجد، فرخنده و اهل آن نيز فرخنده اند مساجد و اهل آن هر دو آراسته و محفوظند اهل مسجد در حال نمازند و خداوند حوايج آنان را رفع مى كند آنان در مسجدند و خداوند پشتيبان و ياور آن ها است . (مستدرك الوسائل ، ج 3، ص 355).

- احترام مسجد و ملاقات خداوند

قال على - عليه السلام -من وقر مسجدا، لقى الله يوم يلقاه ضاحكا مستبشرا و اعطاه كتابه بيمينه كسى كه حرمت مسجد را نگه داردت روز قيامت خداوند را با چهره اى خندان و شادمان ملاقات مى كند وخداوند نامه اش (نامه اعمالش ) را به دست راستش ميدهد. (بحارالانوار، ج 84، ص 16).

- علت احترام به مساجد

قال الصادق - عليه السلام -انما لتعظيم المساجد لانها بيوت الله فى الارض احترام به مساجد از آن رو است كه خانه هاى خدا در روى زمين است . (بحارالانوار، ج 84، ص 6).

- فرشتگان و اهل مسجد

قال رسول الله -صلى الله عليه وآله -ان للمساجد اوتادا الملائكة جلساوهم ، اذا غابوا افتقدوهم ، و ان مرضوا عادوهم ، و ان كانو فى حاجة اعانوهم مساجد را ميخ هايى (مردانى كه حضورى پيوسته در آن دارند) است كه فرشتگان با آن همشنين هستند اگر روزى آنان را نبينند، سراغشان مى روند و چون بيمار مى شوند، از آنان عيادت مى كنند و اگر در كارها نيازمند كمك باشند، آنان رايارى مى دهند. (بحارالانوار، ج 80، ص 373).

- افراد گريزان از مسجد وتحريم اجتماعى

قال الصادق - عليه السلام -ان اميرالمؤ منين - عليه السلام - بلغه ان قوما لايحضرون الصلاة فى المسجد فخطب فقال : ان قوما لايحضرون الصلاة معنا فى مساجدنا فلايؤ اكلونا و لايشاربونا و لايشاورنا و لايناكحونا و لا ياءخذوا من فيئنا شيئنا او يحضروا معنا صلاتنا جماعة و انى لاوشك ان امرالهم بنار تشتعل فى دورهم فاحرق عليهم او ينتهون قال : فامتنع المسلمون عن مؤ اكلتهم و مشاربتهم و مناكحتهم حتى حضروا الجماعة مع المسلمينبه اميرالمؤ منين على (ع ) خبر رسيد كه گروهى براى نماز در مسجد حاضر نمى شوند، اميرالمومنين (ع ) براى مردم سخنرانى كرده و در ضمن آن فرمودند: ((گروهى براى نماز خواندن با ما در مساجد حاضر نمى شوند آنان حق ندارند با ما غذا بخورند و بياشامند و مشورت كنند و با ما ازدواج نمايند و نيز حق ندارند از بيت المال مسلمين استفاده كنند مگر اينكه در نماز جماعت ما حاضر شوند نزديك است اگر آن ها از كار خود دست بر ندارند فرمان دهم خانه هاى آنان را با آتش بسوزانند))آنگاه امام صادق (ع ) فرمود: مسلمانان از خوردن و آشاميدن و ازدواج با آنان خوددارى نمودند تا اينكه آنان در نماز جماعت مسلمين حاضر شوند. (وسائل الشيعه ، ج 3، ص 479).